تحقيقات و پژوهش

پاورپوينت كاركردگرايي ساختاري رابرت مرتون در 45 اسلايد بسيار زيبا و قابل ويرايش آماده ارائه با اسلايدشو با فرمت pptx و رعايت تمامي استانداردهاي زبان فارسي

فهرست مطالب

زندگي نامه

يك مدل ساختي – كاركردي

ساختار اجتماعي و بي هنجاري

انتقادهاي عمده

انتقادهاي ذاتي

انتقادهاي منطقي و روش شناختي

غايت شناسي و همان گويي

بخشي از متن

زندگي نامه

معلمان اصلي‌ام، چه آناني كه به من نزديك اند و چه آن هايي كه از من دورند و بيشترين آموزش را به من دادند، به خوبي به ياد مي آورم. اساتيد دانشگاهي ام عبارتند از: پي. اِي. سوروكين كه مرا به انديشه ي اجتماعي اروپايي رهنمون شد و من بر خلاف برخي از دانشجويان آن زمان، هرگز رابطه ام را با او قطع نكردم، هر چند كه از جهت گيري هاي تحقيقي اش كه در اواخر دهه ي 1930 آغاز كرده بود نمي توانستم پيروي كنم؛ ديگري تالكوت پارسونز جوان بود كه در آن زمان سرگرم پروراندن عقايدي بود كه در اثر تحكم آميز ساختار كنش اجتماعي اش به بار نشست؛ ال.جِي. هندرسون زيست شيمي دان و گاهاً جامعه شناس كه درباره ي بررسي منضبطانه ي آن چيزي كه براي اولين بار به عنوان يك ايده ي جالب توجه، نظر مرا جلب كرده بود، مطالبي را به من آموخت؛ تاريخ دان اقتصادي، اي.اف. گي، كه درباره ي بررسي عملكردهاي توسعه ي اقتصادي از روي منابع آرشيوي آموزش هايي از او دريافت كردم؛ و پس از آنها جورج سارتون مدير گروه تاريخ علم، كه اين اجازه را به من داد كه تحت راهنمايي اش چند سال را در كارگاه مشهورش (اگر نگوييم، مقدس) در كتابخانه ي وايدنر هاروارد كار كنم. علاوه بر اين معلماني كه مستقيماً از آنها درس گرفتم، از دو جامعه شناس ديگر نيز بسيار آموختم: اميل دوركيم و از همه بيشتر گئورگ زيمل كه فقط از طريق آثار گران مايه اي كه به جا گذاشتند مي توانستند به من آموزش دهند، و نيز از طريق گيلبرت موري كه از نظر جامعه شناختي انسان دوست حساسي بود. در دوره ي بعدي زندگي ام، بيشتر از همه از همكارام پل اف. لازارسفلد ياد گرفتم، كه شايد خود باور نكند كه در طول گفتگوها و همكاري هاي بيشماري كه در مدت بيش از يك ثلث قرن با او داشتم، چقدر مرا آموخت.

وقتي به كارهاي ساليان گذشته ام باز مي نگرم، چيزي بيش از آن الگويي را مي‌يابم كه امروزه گمان برده مي شود من در قالب آن كار كرده ام. زيرا تقريباً از همان آغاز كارم، يعني بعد از سال هاي شاگردي ام در دوره ي تحصيلات تكميلي، تصميم گرفته بودم كه علايق فكري ام را به موازات تكامل شان دنبال كنم و طرح مادام العمر از پيش تعيين شده اي را اتخاذ نكنم. من بيشتر شيوه ي استاد راه دورم، دوركيم را برگزيدم، تا شيوه ي استاد حضوري ام، سارتون را. دوركيم موضوعات مورد بررسي اش را بارها عوض كرده بود. او كار خود را با بررسي تقسيم كار اجتماعي آغاز كرد و طي آن روش هاي تحقيق جامعه شناختي را آزمون نمود و سپس به موضوعات ظاهراً غير مرتبط خودكشي، دين، تعليمات اخلاقي و سيوسياليسم روي آورد؛ در همين زمان بود كه نوعي رويكرد نظري را ساخته و پرداخته كرد كه به اعتقاد او مي توانست به گونه ي مؤثري جنبه هاي گوناگون زندگي در جامعه را بررسي كند. اما سارتون راه ديگري را در پيش گرفته بود: در نخستين سال هاي دانش پژوهي اش، روي يك برنامه ي تحقيقاتي در تاريخ علم كار كرده بود كه بعدها در اثر عظيم پنج جلدي اش با عنوان مقدمه اي بر تاريخ علم ) كه داستان آن را تا پايان قرن چهاردهم دنبال كرد!) به بار نشست.

و ...

پاورپوينت كاركردگرايي ساختاري رابرت مرتون در 45 اسلايد بسيار زيبا و قابل ويرايش آماده ارائه با اسلايدشو با فرمت pptx و رعايت تمامي استانداردهاي زبان فارسي

فهرست مطالب

زندگي نامه

يك مدل ساختي – كاركردي

ساختار اجتماعي و بي هنجاري

انتقادهاي عمده

انتقادهاي ذاتي

انتقادهاي منطقي و روش شناختي

غايت شناسي و همان گويي

بخشي از متن

زندگي نامه

معلمان اصلي‌ام، چه آناني كه به من نزديك اند و چه آن هايي كه از من دورند و بيشترين آموزش را به من دادند، به خوبي به ياد مي آورم. اساتيد دانشگاهي ام عبارتند از: پي. اِي. سوروكين كه مرا به انديشه ي اجتماعي اروپايي رهنمون شد و من بر خلاف برخي از دانشجويان آن زمان، هرگز رابطه ام را با او قطع نكردم، هر چند كه از جهت گيري هاي تحقيقي اش كه در اواخر دهه ي 1930 آغاز كرده بود نمي توانستم پيروي كنم؛ ديگري تالكوت پارسونز جوان بود كه در آن زمان سرگرم پروراندن عقايدي بود كه در اثر تحكم آميز ساختار كنش اجتماعي اش به بار نشست؛ ال.جِي. هندرسون زيست شيمي دان و گاهاً جامعه شناس كه درباره ي بررسي منضبطانه ي آن چيزي كه براي اولين بار به عنوان يك ايده ي جالب توجه، نظر مرا جلب كرده بود، مطالبي را به من آموخت؛ تاريخ دان اقتصادي، اي.اف. گي، كه درباره ي بررسي عملكردهاي توسعه ي اقتصادي از روي منابع آرشيوي آموزش هايي از او دريافت كردم؛ و پس از آنها جورج سارتون مدير گروه تاريخ علم، كه اين اجازه را به من داد كه تحت راهنمايي اش چند سال را در كارگاه مشهورش (اگر نگوييم، مقدس) در كتابخانه ي وايدنر هاروارد كار كنم. علاوه بر اين معلماني كه مستقيماً از آنها درس گرفتم، از دو جامعه شناس ديگر نيز بسيار آموختم: اميل دوركيم و از همه بيشتر گئورگ زيمل كه فقط از طريق آثار گران مايه اي كه به جا گذاشتند مي توانستند به من آموزش دهند، و نيز از طريق گيلبرت موري كه از نظر جامعه شناختي انسان دوست حساسي بود. در دوره ي بعدي زندگي ام، بيشتر از همه از همكارام پل اف. لازارسفلد ياد گرفتم، كه شايد خود باور نكند كه در طول گفتگوها و همكاري هاي بيشماري كه در مدت بيش از يك ثلث قرن با او داشتم، چقدر مرا آموخت.

وقتي به كارهاي ساليان گذشته ام باز مي نگرم، چيزي بيش از آن الگويي را مي‌يابم كه امروزه گمان برده مي شود من در قالب آن كار كرده ام. زيرا تقريباً از همان آغاز كارم، يعني بعد از سال هاي شاگردي ام در دوره ي تحصيلات تكميلي، تصميم گرفته بودم كه علايق فكري ام را به موازات تكامل شان دنبال كنم و طرح مادام العمر از پيش تعيين شده اي را اتخاذ نكنم. من بيشتر شيوه ي استاد راه دورم، دوركيم را برگزيدم، تا شيوه ي استاد حضوري ام، سارتون را. دوركيم موضوعات مورد بررسي اش را بارها عوض كرده بود. او كار خود را با بررسي تقسيم كار اجتماعي آغاز كرد و طي آن روش هاي تحقيق جامعه شناختي را آزمون نمود و سپس به موضوعات ظاهراً غير مرتبط خودكشي، دين، تعليمات اخلاقي و سيوسياليسم روي آورد؛ در همين زمان بود كه نوعي رويكرد نظري را ساخته و پرداخته كرد كه به اعتقاد او مي توانست به گونه ي مؤثري جنبه هاي گوناگون زندگي در جامعه را بررسي كند. اما سارتون راه ديگري را در پيش گرفته بود: در نخستين سال هاي دانش پژوهي اش، روي يك برنامه ي تحقيقاتي در تاريخ علم كار كرده بود كه بعدها در اثر عظيم پنج جلدي اش با عنوان مقدمه اي بر تاريخ علم ) كه داستان آن را تا پايان قرن چهاردهم دنبال كرد!) به بار نشست.

و ...